Tuesday, June 18, 2013

Μια μικρή ελληνική απογοήτευση...

Πρώτα απόλα θα ήθελα να σας ευχαρστήσω πάρα πολύ για τις τόσο θερμές ευχές σας, τα τόσο γλυκά σας λόγια και την όμορφη παρέα σας!
Διαπιστώνω ότι η καθημερινότητα με έχει πάρει από το χέρι και με οδηγεί σε όμορφα μεν μονοπάτια αλλά και στην απουσία μου δε από εδώ!
Αυτό εχει σαν αποτέλεσμα να κάθομαι για να σας γράψω και να μην ξέρω τι να πω, όχι επειδή δεν έχω κάτι να πω αλλά επειδή δεν ξέρω τι να πρωτοπω..  Κάπως έτσι το μπλόγκ έχει μείνει με τα χειμωνιάτικα του...
Είπα σήμερα όμως να σας πάω ένα ταξιδάκι.. λίγο πιο μακριά αυτή την φορά.. πολύ πιο μακριά για την ακρίβεια! Πέρα από τα όρια του Ατλαντικού ωκεανού για να συναντήσουμε την πενέμορφη Βραζιλία... μια χώρα παρεξηγημένη.. και τόσο όμορφη που οι φωτογραφίες την αδικούν! Μπορεί να μην έκανα εγώ αυτό το ταξίδι αλλά ο Α. φρόντισε να με πάρει μαζί του και να με ξεναγήσει εκεί που η ζωή έχει δυο όψεις και δυο ταχύτητες.. και όταν λέμε δυο ταχύτητες δεν εννοούμε τις δικές μας δυο ταχύτητες (χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις προσπάθειες και τις θυσίες του ελληνικού λαού)..
Πριν φύγει για το επαγγελματικό αυτό ταξίδι όλοι στην εταιρεία μας είχαν πέσει πάνω του.. να μην περπατάς μόνος του λέγανε, να μην έχεις μαζί σου ρολόι, βέρα, κινητό.. τα λεφτά σου να τα χωρίζεις σε δυο τσέπες και να κρατάς πάντα ένα απόθεμα στην ... κάλτσα.. εμένα με έχουν κλέψει τόσες φορές έλεγε ο ένας, εμένα τόσες ο άλλος, ο τρίτος του έλεγε να δώσει ότι του ζητήσουν και δεν θα του κάνουν κακό!
Με αυτά και με εκείνα έφυγε ο άνθρωπος με μισή καρδιά!
Σίγουρα δεν περίμενε αυτό που συνάντησε... μια χώρα καταπράσινη... ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ, με πλατιά πεζοδρόμια, με ποδηλατόδρομους, με ρόλλερς... με παραλίες όπως η ΙΠΑΝΕΜΑ (όπου και έμεινε) καθώς και την Κοπα Καμπάνα, που είναι τόσο οργανωμένες, τόσο καθαρές...με 5 γήπεδα βόλλευ σε μια παραλία ενος χιλιομέτρου.. με κόσμο περιποιημένο και πεντακάθαρο.. με απίστευτο εργασιακό περιβάλλον (παρότι είναι η ίδια εταιρεία με την εδώ...), με μασέρ που έρχεται και σου κάνει μασάζ δυο φορές την εβδομάδα στη δουλειά (αυτό ίσχυε και στη Νορβηγία θα σας πω..), με πρωινό για όλους (όπως και στη Νορβηγία).. ο κόσμος είχε κάθε λόγο να πηγαίνει στη δουλειά τραγουδώντας..




Σίγουρα κάπου πιο πέρα λίγο πιο μακριά υπήρχε και η άλλη ταχύτητα, στις διάσημες φαβέλες.. όπου το γκέτο είναι δυνατό και δύσκολα μπαίνεις χωρίς συνοδεία.. αυτό δεν το είδε όμως και έτσι δεν στέκομαι εκεί!!
Εκεί που θα σταθώ όμως είναι στις υποδομές της χώρας μας.. μιας χώρας που ενώ έχει όλες τις προδιαγραφές για να είναι καταπληκτική.. δυστυχώς δεν έιναι.. και ας έχουμε αυτή την ψευδαίσθηση.. και ας λέμε όλη την ώρα για τον ήλιο μας και για τη θάλασσα μας, και ας θεωρούμε τους εαυτούς μας μέρος μιας αναπτυγμένης Ευρώπης, δεν έχουμε τις υποδομές για να πιστεύουμε κάτι τέτοιο, όταν για να περπατήσω στην Κηφισίας (οπού θεωρείται ένας από τους "αναπτυγμένους" μας δρόμους ) πρέπει εκτός από τα ζικ ζακ που θα κάνω για να αποφύγω τα παρκαρισμένα στο πεζοδρόνιο, να σκοντάψω τουλάχιστον 3 φορές για να διανύσω μια απόσταση διακοσίων μέτρων!
Ας αναλογιστούμε πως θα θέλαμε να έχουμε στην χώρα μας και ας μην θεωρούμε πολυτέλεια ενα ποδηλατόδρομο που ακόμα και σε λιγότερο αναπτυγμένες χώρες αποτελεί must..
Αντε σας στεναχώρησα μου φαίνετια και δεν το ήθελα καθόλου!
Φιλάκια
Σταυρούλα

Monday, June 10, 2013

Happy birthday dear!!!

Είναι απο τις φορές που θέλω να κοιτάξω πίσω κ να θυμηθώ ποσά μπορούν να χωρέσουν μεσα σε ενα χρόνο .. Γενέθλια του everyday happy home βλέπετε κ είπα να κοιτάξω πίσω .. Οχι για στεναχωρηθω ούτε για να μελαγχολησω απλα να θυμηθώ κ θυμίσω κ σε σας !!! Οταν ξεκίνησα το μπλογκ μου είχα θέσει κάποιους στόχους που πραγματοποιήθηκαν χωρίς να το καταλάβω ούτε κ εγω!! Αρχικός κ βασικός μου στόχος ήταν να ... μάθω να χρησιμοποιώ την φωτογραφικη μου μηχανή .. Έτσι άρχισα το photo a day κάπως έτσι
έμαθα το pic monkey, έφτιαξα λογαριασμό στο Instagram κ για να παίρνω ιδέες έκανα λογαριασμό κ στο Pinterest ..
Έμαθα πως να όμορφαινω το μπλογκ μου κ ξεκίνησα δειλά δειλά να βγάζω φωτογραφίες .. Οπου κ αν πήγαινα ήμουν ένας τουρίστας στο μέρος που μένω .. 
Ετσι ξεναγηθηκαμε στο Ντουμπαι,

 
πήγαμε στους δρόμους του μέρα νύχτα, με συννεφιά και με βροχή


 
πήγαμε για το  θρυλικό brunch ,

 
είδαμε γιορτές, ραμαζανι, δείπνο ευχαριστιων , 


φτιάξαμε μια ιστοριούλα εδώ,
 κάναμε χριστουγεννιατικες ευχές ,
 
πήγαμε σε οάσεις και στην έρημο..
 
 πήγαμε στα γειτονικά εμιρατα , 
τελειωσαμε μια κουβερτουλα,
 

ενα κασκόλ , 
είδαμε κάποια τιπς μετακόμισης
εδώ
μετακομισαμε, ξανά μετακομισαμε, ξανά μανα μετακομισαμε κ πάλι πίσω ... Πήγαμε βόρεια, 
πήγαμε κεντρικά
 
αλλά και ανατολικά
 
 κ τελικα βρήκαμε στόχο ... Την Ελλάδα μας !!!

 
 Μπορω να πω οτι δεν περίμενα κ ούτε που ήξερα τι με περίμενε ... 
Σας ευχαριστώ πολύ για τον υπέροχο χρόνο που μοιράστηκα μαζί σας και για όλα τα ωραία που με διδάξατε...
Τα θερμότερα φιλιά μου!
Σταυρούλα

Sunday, June 2, 2013

Ένας υπέροχος μήνας!

Καλό μας μήνα και καλό καλοκαίρι σε όλους!!!
Μου λείπετε πάρα πολύ και νιώθω τύψεις που έχω αφήσει αυτό μου το κομμάτι πίσω.. Κάτι λείπει από την καθημερινότητα μου όταν δεν μπλογκάρω!!
Με αυτά και με εκείνα πέρασαν τα γενέθλια της μαμάκας μου και του Α.που είναι την ίδια μέρα (21 Μαίου) και ούτε καν σας ειδοποίησα.. δεν σας έδειξα τα cup cakes που ετοίμασα, ούτε το κοτόπουλακι καραιβικής.. τίποτα απαράδεκτη.. ούτε σας είπα για το δώρο έκπληξη στον Α. (γι αυτό έχω την δικαιολογία ότι μόλις προχθές το έκανα..) μια βραδιά στο καβούρι!
Δεν σας ειπα για την λαχτάρα μου να ξεκινήσω ξανά το photo a day ή οποίο άλλο παίζει η παρεούλα μας.. και βέβαια δεν σας είπα για τα γενέθλια του μπλόγκ μου.. που γίνεται αισίως ενός σε λίγες ημέρες.. έχω φάει το μυαλό μου να βρω τι πρέπει να κάνω γι αυτή την πολύ ειδική στιγμή του μπλόγκ μου και κατέληξα σε κάτι απλό.. θα δείτε!!
Δεν σας είπα για τη βάφτιση του παιδιού της ξαδρφούλας μου και για το κλάμα που έριξα που συνάντησα τους θείους και τη γιαγιά μου ξανά.. ως κάτοικος εσωτερικού.. για τις ευχές όλων και για τις προσευχές που έκαναν να βρεθώ ξανα δίπλα τους.. Δεν σας είπα για τη πρώτη βόλτα μας στο καβούρι για ουζάκι την προγούμενη εβδομάδα, ούτε για το πρώτο μας μπάνιο τζουγκρίζοντας αυγά στην παραλία.. Τόσα πολλά που ακόμα και εγώ προσπαθώ να θυμηθώ γιατι αυτός ο μήνας φαίνεται ότι τον άφησα να γλιστρήσει..
Οι δουλείες για τη τακτοποίηση του σπιτιού έχουν μπεί σε πολύ καλή σειρά και μετά και από την παραγγελία των επίπλων μας (εκτός από τους καναπέδες που ακόμα αναζητούμε) ένα πνεύμα αισιοδοξίας μας έχει επισκεφθεί.. και μας έχει κάνει πιο χαλαρούς.. Μετά από μεγάλη έρευνα αγοράς και μετά από πολύ απογοήτευση, καταλήξαμε στα έπιπλα που είχαμε δει και είχαμε εξαρχής λατρέψει στο Ντουμπάι και ήταν τελικά η μόνη επιλογή που μας κάλυπτε εκατό τοις εκατό.. γιατί συγνώμη που θα το πω αλλά 6000 αρχική τιμή , 4500 τελική για μια τραπεζαρία που απλά πλησίαζε (χωρίς να μας αρέσει όσο η άλλη που είχαμε δει στο Ντουμπαι) ΔΕΝ  τα έδινα για κανένα λόγο..Γιατί την μασίφ τραπεζαρία στην Ελλάδα πρέπει να την πληρώσεις, ειδικά αν είναι μασίφ κερασιά όπως αυτή που πήραμε τελικά ΠΡΕΠΕΙ να την πληρώσεις γιατί φαντάζει.. ΕΕ όχι.. δεν νομίζω!! Ευχαριστώ δεν θα πάρω!! Πω πω έγινα λίγο γκρινιάρα μου φαίνεται!!
Λοιπόν πάω να σας επισκεφθώ λιγάκι να δω που βρίσκεστε και τα ξανα λέμε σύντομα!


https://mail-attachment.googleusercontent.com/attachment/u/0/?ui=2&ik=b228266bdb&view=att&th=13f051dcc5cccc2a&attid=0.1&disp=inline&safe=1&zw&saduie=AG9B_P8vbr7DQ_6-gFDw5-0wYM6t&sadet=1370180713555&sads=rOzish66s99YdcFQvyLNdf8BaUk&sadssc=1



Σας φιλώ,
Σταυρούλα