Thursday, October 31, 2013

Τόσα πολλά..

Την τελευταία φορά που τα είπαμε, έλεγα πόσο πολύ τρέχω και δεν προλαβαίνω.. πέρασε αρκετός καιρός από τότε και μπορώ να πω ότι μόνο τις τελευταίες δυο μέρες (μέσα στο τελευταίο έτος..) κάθησα και είπα να απολαύσω ένα βιβλίο, ένα καφέ, λίγο χρόνο με μένα.. Από τότε που άρχισε η μετακόμιση μας, έχουμε και οι δυο αποκοπεί απο φίλους και γνωστούς και έχουμε αφιερωθεί στο σπίτι μας.. Τι θα κάνουμε εδώ, από που θα πάρουμε αυτό, τι θα βάλουμε εκεί.. με αυτά και με εκείνα πέρασε ο χρόνος.. κύλησε και έστειλε τον Α. στην Σιγκαπούρη αυτή τη φορά , όπου μετά από 10 μέρες παραμονής, πήρε το καινούργιο μας τρυπάνι και πέρασε τον Ινδικό ωκεανό για να βρεθεί μετά από 23 μέρες ταξιδιού στο Cape town...
Κατά την διάρκεια του ταξιδιού, τα γενέθλια μου ήρθαν και μαζί τους έφεραν ένα σωρό καλούδια σταλμένα από τον Α. και μια αφιέρωση που δυστυχώς έχασα αλλά για καλή μου τύχη βρέθηκε ένα πουλάκι και μου την επανέλαβε (τυχαία ο άντρας της φίλης μου άκουσε τον Α από τον ινδικό ωκεανό να λέει χρόνια πολλά στη γυναίκα του τη Σ...) 
Εντωμεταξύ εδώ εγώ φρόντιζα να προχωράω το σπίτι  μας για να έρθει και να χαρεί με τις αλλαγές.. οπότε συνέχιζα τις διάφορες εξορμήσεις στα μαγαζιά.. Η χάρη μου έφτασε και στο Αμπερντίν, στη Σκωτία.. όπου βρέθηκα για να κάνω αυτό..

Μέσα σε όλα ένα θεματάκι ακριβώς πριν φύγω δεν ήξερα αν θαμου επέτρεπε να πάω στο  training αυτό.. Η αγωνία μεγάλη γιατί εκτος των άλλων έπρεπε να βρέθω για 4 ώρες μέσα στο νερό σε προσομοιωτή ελικοπτέρου που βουλιάζει και τελικα αναποδογυρίζει.. το άγχος μεγάλο και η πρόκληση επίσης.. ευτυχώς όλα πήγαν καλά.. βρέθηκα στο Aμπερντίν, έκανα το training, και έκανα και τα ψώνια μου για το .. σπίτι βεβαίως βεβαίως.. και γύρισα σώα..
Μετά από λίγες μέρες και έχοντας ξεπεράσει το σοκ το ελικοπτέρου, ο Α. γύρισε στη βάση μας..και μαζί του γύρισε και το χαμόγελο στο σπίτι μας.. Οι φωνές μας και τα γέλια μας γεμίζουν τους χώρους, ακόμα και τους πιο "άδειους" από άλλες υπάρξεις χώρους..
Τα επίπλά μας ήρθαν μια μέρα μετα τον Α. λοιπον και κατόπιν ξεκίνησε ο γολγοθάς της αναζήτησης χαλιού (για τον οποίο θα ήθελα να παραθέσω φωτογραφίες και να ανοίξω ένα γκάλοπ..)..
Το σπίτι μας ντύθηκε, ετοιμάστηκε και σαν μια καλοσιδερωμένη οικοδέσποινα πλεον, περιμένει τους μουσαφίρηδες να έρθουν...;
 Τι λέτε λοιπόν??



Εσείς τι λέτε λοιπόν για το γαλαζοποτιρκουάζ χρώμα του χαλιού μας??

Υ.Γ.. μην ξεχνάτε ότι σας περιμένω στο instagram..
Υ.Γ2.. Θα τα λέμε πιο συχνά ελπίζω!!!

Τα φιλιά μου,
Σταυρούλα..